دنیا

دنیا
واژه نامه آزاد

واژه اوستایی و پهلویک دنیا dunyā به معنای مکان زیرین یا جهان پایینی ساخته شده از واژه اوستایی دو به معنای دون فرو (مانند *دوچیسر=دون چهر-فرومایه-پست گوهر) و پسوند یا به معنای سازگاری سنخیت که امروزه یه خوانده میشود مانند واژه پهلویک گوبیا (گو+ب+یا) به معنای زبان (عضو دهانی) که میتوان آنرا گوبیه خواند. گواه دیگر آنست که واژه پهلویک **مادوناد (ما+دون+آد=نا زیر نهاده) به معنای مکان برین ملکوت جهان مینوی است که در آن ما پیشوند نیچ (نفی) مانند ماکون=مکن-نکن و ماکس=هیچ کس و دون به معنای فرو پایین و آد پسوند نهادن گذاشتن و برپاکردن است. پیرس ها: *فرهنگ واژگان اوستایی:شادروان احسان بهرامی- فریدون جُنیدی **فرهنگ واژگان پهلوی:شادروان بهرام فره وشی

---

دنیا
فرهنگ لغت عمید

(اسم) [عربی]
[donyā]
۱. [مقابلِ آخرت] زندگانی حاضر؛ جهانی که در آن هستیم.
۲. (نجوم) کرۀ زمین.
۳. جهان؛ گیتی؛ کهن‌بوم؛ کهن‌دز.

---