یک بیت شعر به زبان پهلوی_آذری و با لهجهی تبریزی از هُمام تبریزی:
وهار و ول و دیم یار خوش بی
اوی یاران مه ول بی مه وهاران
معنی: بهار و گل و روی یار خوش هستند. اما بدون دوست هیچ گل و بهاری نیست.