(اسم) [سنسکریت. فارسی] [šālizār] زمینی که در آن برنج کاشته باشند؛ کشتزار برنج؛ شالیپایهبیجار، بِجار در گویش تالشی
درو
فرهنگ لغت عمید
(بن مضارعِ درویدن و درودن) [dero[w]] ۱. = درویدن ۲. (اسم مصدر) برش بوته‌های جو و گندم یا گیاهان دیگر از روی زمین با داس یا ماشین درو. ⟨ درو کردن: (مصدر متعدی) بریدن گیاهان از روی زمین با داس یا ماشین درو؛ درویدن.